maandag 23 augustus 2010

Verslag februari 2010

Het was weer een hele onderneming. Maandagochtend om 09.00 vertrokken en daar de TGV genomen naar Parijs.


In Parijs in het vliegtuig gestapt op weg naar Burkina Faso. Uiteindelijk was ik daar om 21.30 uur plaatselijke tijd.

Toen 2 uur op mijn koffer moeten wachten, omdat de bagageband kapot was. Dus kwamen de Burkinezen telkens met 2 koffers aandragen.

Uiteindelijk was ik om 00.30 in mijn hotel. Ik zou meteen naar mijn ouders bellen wanneer ik aangekomen was, bleek het netwerk plat te liggen. Uiteindelijk iemand kunnen vinden wiens mobiel het nog wel deed en snel naar huis gebeld, omdat ik wist dat mijn moeder anders dodelijk ongerust zou zijn.



Na een redelijke nachtrust de volgende dag met Oumarou en Maton op pad, die waren speciaal voor mij naar de hoofdstad gekomen, om van alles te regelen. Het zonnepaneel had ik al vanuit Nederland besteld, maar het duurde toch nog 3 weken voor het geïnstalleerd kon worden. Ik heb dat dus niet meer meegemaakt. Schoolspullen gekocht en 85 gebruikte schoolbankjes gekocht op de zwarte markt. Rijst en vijgen voor het dorp gekocht en een goede lamp, omdat ik graag na 18.00 uur ook nog wat licht heb om wat te lezen en te schrijven. Ook alle zaden, planten kunstmest en hekwerk besteld en het transport geregeld. Deze zaken heb ik nodig om de groetentuin uit te breiden. Omdat er inmiddels 117 leerlingen op school zitten in plaats van 34 hebben we natuurlijk veel meer groeten nodig om deze leerlingen iedere dag een warme gezonde maaaltijd te bezorgen. Volgend jaar ga ik wederom de groetetuin uitbreiden.

De volgende dag met de bus naar Boromo, dat is een hele onderneming, de bus is helemaal volgepropt en ook de nodige dieren ontbreken niet. In Boromo heb ik het hekwerk besteld voor de uitbreiding van de groetetuin en iemand geregeld voor het maken van een extra waterput. Ook heb ik daar wat PVC-pijp gekocht om vast een begin te maken met een soort irrigatiesysteem.



 
 
 
 
 
 
Wij zijn even oud.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Aan het eind van de dag naar Siby met de brommer en een ezelskar om alle spullen mee te nemen naar het dorp. In Siby,het laatste dorp aan de zandweg voordat we naar Sorobouly gaan, nog even wat gedronken, drinkwater ingeslagen en mijn contact opgezocht Maurice. Daarna naar mijn dorp, waar iedereen al stond te wachten. We hebben gelijk een feestje gebouwd, wat inhoudt dat er iemand met een trommel komt en de vrouwen gaan dansen. Het weerzien was overweldigend en heeft me diep ontroerd. Zowel bij mij als de bevolking stonden de tranen in de ogen. Jammer dat ik ze niet kan verstaan, omdat ze Winye spreken. Voor de allerbelangrijkste zaken heb ik natuurlijk Oumarou, de onderwijzer, en Maton, zijn vrouw tot mijn beschikking. Ik kan met recht zeggen dat mijn Frans steeds beter wordt ook al ben ik docente Spaans.
 
Al met al hebben we veel kunnen doen. In de eerste week is ook de fundering gelegd voor een gebouw voor de molen en de molen is besteld. Volgend jaar gaan we er een pers bijkopen, zodat we van de noten boter en zeep kunnen maken.

Ook heb ik een ander dorp bezocht, het dorp waar Maton geboren is. Hier stort de school bijna in elkaar. Mijn bedoeling is om volgend jaar de school te renoveren, kosten 1900 euro. Tevens zoek ik 12 mensen of groepjes mensen die ieder jaar 195 euro willen sponsoren, met dit geld kunnen zij 12 weeskinderen naar school laten gaan, voeden en ter plaatse onderdak verlenen.

In Oulo waren ze ontzettend blij met het zonnepaneel. Het is toch ook bijna onmogelijk om zonder electriciteit een E.H.B.O. postje te runnen. Ik heb nu zelf mogen mee maken dat ze een geschikte ader van mij zochten bij het licht van een zaklamp. Enfin ik hoef niet te vertellen hoe lang dat geduurd heeft, in Nederland kunnen ze mijn aders al niet bij daglicht vinden.

De tweede week wil ik zo snel mogelijk uit mijn geheugen bannen. In die week ben ik erg ziek geweest en dat is geen pretje in de rimboe. Gelukkig ben ik weer heelhuids thuis gekomen en na een aantal antibioticakuren weer helemaal de oude.

Ik heb dit jaar 4 hanen gekregen, dat is het grootste geschenk dat iemand je daar kan geven, omdat ze maar weinig pluimvee hebben en bijna nooit geen vlees eten.


Nog een idee voor volgend jaar een kippenren bouwen met 50 kippen, dan kunnen ze in korte tijd de pluimveestapel uitbreiden en hebben de kinderen eieren om te eten.

Groeten uit de rimboe,

Ilona

Geen opmerkingen:

Een reactie posten